Van dinsdag wilde ik eens een korte dag maken. De route ging veel over onverharde paden langs de kust. Wel lagen er twee steden op de route. Eén daarvan was Newcastle waar ik het tweede pontje van de reis tot nu toe heb genomen. Daar ontmoette ik Tommy, een freelance fotograaf uit Ierland. We hebben samen een pintje gedronken in een pub terwijl er een bui viel. Dat was ook meteen de enige bui van de dag, ik heb tot nu toe enorm geluk met het weer.
Na Newcastle kwam ik veel caravanparks tegen, maar overal kreeg ik hetzelfde antwoord: ‘we don’t take tents’. Ik was er al voor gewaarschuwd dat er problemen met kamperen langs de noordkust zouden zijn, maar dit had ik niet verwacht. Uiteindelijk ben ik om 7 uur maar naar een pub met accommodatie gegaan. Op zich was een keer een echt bed ook wel een keertje lekker.
Het ontbijt de volgende ochtend was het meest uitgebreide dat ik tot nu toe op had. Daarna heb ik mijn flessen weer gevuld en ben ik weer op weg gegaan. Ik ben blij dat ik gisteren niet verder door ben gefietst, want het eerste stuk van de NCN1 van vandaag ging over een smal pad dwars door de duinen met veel hekjes en doorwaadplaatsen. Verschrikkelijk mooi, maar ook best zwaar. Als ik dat gisteren nog had gefietst had ik er vast niet zo van genoten.
Daarna vervolgde de weg langs meerdere ruïnes van kastelen over wegen met heel veel, beter gezegd enorm veel, vliegen. Ze zaten overal, de enige manier om niet constant vlieg te eten was om je mond dicht te houden. Bij het kasteel van Bamburgh ben ik gestopt om het te bezoeken. Daarna was het net ver meer naar de camping in Goswick, direct aan zee en op minder dan 30 km van Schotland. Dit wordt dus zo goed als zeker mijn laatste nacht in Engeland. Schotland, here I come.
