Vandaag voel ik me weer een stuk minder. Geen koorts en mijn hoest zit eindelijk los, maar een snotterig hoofd en benauwd. Marc oogt weer fitter dan gisteren. Na het ontbijt duik ik dus nog maar weer mijn bed in om bij te slapen.
‘s Middags twijfelen of we zullen gaan wandelen. Eigenlijk is alles te ver en we balen dat we niet kunnen doen wat we willen. Ik opper om zondag te vertrekken, zodat we maandag nog kunnen luieren en dan dinsdag weer fit aan het werk kunnen. “Waarom niet morgen?”, vraagt Marc. Wat een goed idee!
Binnen 10 minuten hebben we onze tassen gepakt en Veronica op de hoogte gesteld van ons vertrek. Marc graaft de auto uit (het heeft vannacht en vanmorgen gesneeuwd) zodat we er morgenochtend minder werk aan hebben. Ik voel me in ene een stuk beter, misschien wel van opluchting. Thuis ziekt een stuk lekkerder als je niet meer weet hoe je op de stoel of bank moet zitten. Mijn bed heb ik wel genoeg gezien deze week. Ik kijk uit naar een chagrijnige mauw van Suus.
