We pakken ons boeltje weer bij elkaar en rijden richting de Hovercraft. We waren van plan bij de haven te ontbijten, maar als Marc incheckt, mogen we op een boot eerder naar Portsmouth. Zo doende zitten we al om 8.45 aan boord. Het is rustig aan boord. We kunnen allebei een plekje aan het raam bezetten en zo heerlijk naar buiten kijken als de craft met 80 km/uur ons naar Portsmouth brengt. Helaas kunnen we er maar 10 minuten van genieten 
.
In Portsmouth zoeken we een supermarkt op. Daartegenover, met uitzicht op de haven, zie ik bankjes. Ik hou een bankje bezet terwijl Marc yoghurt gaat halen. Hij komt terug met 2 bakken koffie daarbij. Lekker! Ik haal de muesli en de lepels uit de tas en zo ontbijten we met leuk uitzicht.
We hebben tijd zat vandaag om in Fareham te komen. We bezoeken daarom Portsmouth Historic Dockyard. Aangezien we alleen over het terrein willen wandelen en niet een boot van binnen willen bekijken, mogen we gratis het terrein op. Ook dan is er veel te zien!! De haven bevat diverse hangars met exposities, je kunt naar een onderzeeër museum varen en er liggen diverse oorlogsschepen uit diverse eeuwen.
Na het bliksem bezoek nemen we de veerboot naar Gosport. We vervolgen route 2 tot aan Stubbington, hier zullen we afbuigen naar Fareham. Vlak voor Stubbington lunchen we op een bankje met uitzicht over The Solent (?), het stuk water tussen Isle of Wight en het vaste land. Voor ons start er net een zeilwedstrijd. De boten varen 3x hetzelfde parcours. Aan de wind, laverend naar de volgende boei, dan voor de wind en met ruime wind wind weer terug naar de startboei. Ik vind het zicht op de boten in trapeze en met spinnaker fantastisch. Ik leg Marc de termen uit waar hij nog nooit over heeft gehoord en welke twee grote boten bij de wedstrijd horen en dat er bij de boeien kleine boten liggen om er op toe te zien dat de boeien niet geraakt worden. Ik neem me voor deze zomer weer eens wat vaker een boot te huren.
We zijn veel te vroeg in Fareham. Tussen Portsmouth en Fareham waren werkzaamheden en werden bussen ingezet, waar wij met de fiets niet op mogen. Dat gaf ons de mogelijkheid voor een mooie rit langs het water met veel zeilwedstrijden en reuring, het is immers zondag. We rijden Fareham in voor een cafeetje met een drankje, zodat we op de trein kunnen wachten. Marc leest een boek en ik typ het verhaal van gisteren. Zo gaat de tijd lekker snel.
In Southampton moeten we overstappen naar de (lange) trein naar Poole. Er stond al een fiets dus het is een beetje proppen. Onderweg leest Marc weer in zijn boek en ik dommel in met het schudden van de trein.
In Poole is het druk in de corridor. Er staat een dame met kinderwagen en er staat nog een fiets. We duwen de fiets naar de andere kant zodat we bij de onze kunnen. We proberen zo goed en zo kwaad als het gaat de tassen weer op de fiets te hangen zonder de andere fiets te raken of de dame met kinderwagen. Als we helemaal klaar staan, komt er uit de wc een man en zegt dat hij er langs wil. Hoe had je dat gedacht, vriend?, denk ik, blij dat we op tijd klaar staan voordat de trein stil staat. Maar ik blijf netjes en zeg hem dat hij even moet wachten totdat we bij het station zijn.. Dan kan hij er langs.
We fietsen naar ons onderkomen voor vannacht. We hebben een kamer gehuurd en Marc heeft een uitvoerige routebeschrijving gekregen. Bij de deur konden we uit 4 keylocks kiezen om de sleutel van onze kamer te bemachtigen. Het was net een geocache
We halen yoghurt bij het tankstation voor het ontbijt morgen, lopen door naar het centrum waar we in een restaurantje eenvoudig maar lekker eten en spelletjes spelen. Al op tijd lopen we weer terug naar onze kamer, morgen gaat vroeg de wekker voor de snelboot naar Guernsey. Vanaf Portsmouth vertrok er op zondag geen boot en op maandag alleen een boot die er meer dan 10 uur over doet. Vanaf Poole kunnen we een snelboot nemen die er 3 uur over doet.
De wekker doet een beetje pijn. Ik ben nog niet helemaal bijgeslapen en Marc heeft amper een oog dichtgedaan. We liggen aan een drukke weg met aan de overkant het laad- en losplatform van een ziekenhuis. Nu snappen we waarom de oordopjes meegeleverd waren. Het was warm vannacht, maar gelukkig hoeven we niet de tent af te breken. Met een kwartier staan we weer bij de fiets en weer een kwartier later melden we ons in de haven. Als ik bij de politiecontrole een dame haar plastic handschoentjes aan zie trekken, schrik ik even. Krijgen we een volledig onderzoek? Daar gaan we, met al die kleine frutsels die we mee hebben, dacht ik. Maar onze vermomming als toeristen werkt en ze gebaard dat we door mogen rijden.
Op de boot dutten we wat, lezen we wat en luistert Marc naar muziek en typ ik mijn verslag terwijl ik tijdens het typen geniet van de vergezichten over zee. De zee is rustig en voor we het weten varen we de vuurtoren bij Alderney voorbij. We zijn er bijna!
