Terug op de camping stuiven er een heleboel konijnen het enorme tentenveld af. Marc gaat alvast in de tent liggen en ik loop naar onze “buren” aan de andere kant van het veld. We hebben onze reserve haringen uitgeleend omdat zij ze waren vergeten. Het zijn twee vriendinnen uit Colorado, waarvan er eentje in Bedford woont. Terwijl ik met ze sta te kletsen rent er een vos achter een konijn aan het veld over.
‘s Nachts wordt Marc wakker van geritsel. Hij doet de deur van de tent open en hij staat oog in oog met een vos die probeert de lege plastic zak die Marc tussen zijn tassen had gestopt, mee te nemen. Hier hadden zijn schoenen in gezeten en schoenen, daar zijn vossen dol op! Ook de meiden hadden bezoek gekregen, wezels probeerden hun gedroogde eten uit de voortent te stelen en zetten het op het veld op een krijsen. Zo hard, dat Marc het ook had gehoord. En we stonden best ver van ze af!
Na het ontbijt gaan we op pad. De zon schijnt al behoorlijk, dus we kunnen de tent droog inpakken. Het eerste stuk langs het strand was lekker vlak. Daarna moesten we een stuk landinwaarts om omhoog te gaan. We trotseren weer hele steile stukken, ook weer van 20%. Al snel zijn we door ons water heen en vragen een oudere tuinierende man om wat water. Hij was gepensioneerd en vond daar niks aan. Ik probeerde iets aardigs te zeggen dus ik complimenteerde hem met zijn tuin. “I hate gardening.” Maar hij had wel lekker koud water…
Daarna weer verder omhoog, maar nu weer fietsbaar. Marc stond me op de top aan te moedigen. We waren aangekomen bij Beachy head. Vanaf daar gingen we met 70km/u naar beneden. Bij een uitzichtpunt dronken we koffie en genoten van het uitzicht. Terwijl ik ons plekje bezet hield zag ik van een afstandje een andere fietser onze fietsen een nadere inspectie te geven. Heel grappig om te zien.
Na dit fantastische uitzichtpunt hadden we een leuke route door de weilanden in een glooiend landschap. Elke keer dacht ik dat er boven de horizon een baby en een zon zou komen. En een Teletubbie zou komen aanhollen…
Daarna kwam er een heel saai stuk klimmen door een woonwijk. Na elk uur insmeren met factor 50 was er nu geen redden meer aan en stond ik behoorlijk af te fikken. Tijd voor rigoreuze maatregelen: pijpen aan mijn fietsbroek en een shirt met lange mouwen. En het was al behoorlijk warm!
Bij de camping vlak voor Brighton aangekomen, duurde het lang voordat Marc klaar was bij de receptie. Wat een papierwerk!
Op het tentenveld zetten we eerst de fietsen neer en gaan op de grond liggen. We zijn helemaal stuk. Als we weer wat zijn bijgekomen, beginnen we aan ons avondritueel. Het was een prachtige dag met mooie uitzichten, maar warm en steil!
