Vanuit Almere wilde ik eigenlijk via de Oostvaarderplassen naar Kampen rijden. Dat zou echter betekenen dat ik een omweg met volle tegenwind zou maken. Daarom ben ik Flevoland maar bij de wereldstad Urk verlaten. Op Urk (de inwoners zullen nooit vergeten dat het ooit een eiland is geweest) heb ik nog een cache op een pier gelogd.
Daarna ben ik via Lemmer naar Mirns gefietst, waarvan ik de laatste 30 kilometer de wind volledig in de rug had. Dat zouden de laatste meewindkilometers van Nederland zijn bleek later. Bij de camping heb ik de fout gemaakt om in korte broek en t-shirt een boswandeling te maken. En dat zonder muggenspul gebruikt te hebben. Gelukkig kon ik ’s avonds de verloren liters bloed weer bijvullen met wijn van een kitesurfer die ik op de camping ontmoette.
De volgende dag ben ik op het meest westelijke punt van mij route gekomen, nu is het vooral naar het oosten tot Berlijn. O ja, had ik al gezegd dat er een straffe oosterwind stond? Toch is het me nog gelukt om door het mooie Friesche land ruim 90 kilometer te fietsen naar Nij Beets. Daar heb ik mijn tent opgezet op een SVR-camping waar ik de enige gast was. Dat was gezien de temperatuur en dat de douche in een pipowagen zat helemaal niet erg. De sauna van maandag was koud vergeleken met de temperatuur in die keet, dus ik heb lekker de deur wagenwijd opengehouden.
Een extreme luxe voor de fietskampeerder was de ochtend – voor maar 3,50 euro werd er een heerlijk ontbijt bij de tent geserveerd, inclusief sinaasappelsap, een eitje en versgebakken brood. Daarmee kon ik wel weer even tegen de wind in bikkelen naar Drenthe. Door het land van de Drentse Aa (eindelijk kom ik dat puzzelwoord eens in het echt tegen) ben ik gefietst naar Noordlaren. Daar raakte ik in gesprek met een fietster en dat hebben we voorgezet op een terrasje. Inmiddels was het al half zes, dus ik ben maar op de dichtsbijzijnde camping gestopt. Dat was een natuurkampeerterrein bij een NIVON natuurvriendenhuis.
De laatste dag in Nederland was er iets minder wind, maar het was nog steeds heerlijk warm. Onderweg ben ik nog op een terrasje bij een Natuurmonumenten-informatiepunt vlak voor Bourtange gestopt, waar ik volgens mij tijdens de Naoberpad-fietstocht ook iets heb gedronken. Bourtange zelf ben ik in recordtempo doorgefietst, daar ben ik al vaak genoeg geweest. Wel heb ik vlak na de vestingsstad de cache Oost.nl gelogd, de meest oostelijk gelegen geocache van Nederland. Direct daarna fietste in Duitsland in om via mooie paden die verrassend genoeg altijd weer ergens op uitkwamen in Neuborgen te stoppen. Daar heb ik mijn tent opgezet op Wally’s camping, een kleine camping gerund door Nederlanders.
’s Avonds ben ik bij de locale imbiss gaan eten waar op de radio volgens mij de Les Mills top 100 draaide – bijna alle nummers kende ik van de Bodybalance of de Bodypump.
