Zondag ben ik wat langer in mijn tent blijven liggen, hopend dat de regen en de storm wat minder zou worden. Helaas, dat is niet gebeurd. Het was nog zo’n 110km voor 2 dagen fietsen om in Cairnryan te komen, waar de ferry naar Noord-Ierland vertrekt. Maar ja, met dit weer…
Weer was de auto de oplossing: Alles is de auto ingeladen, zelfs de fiets, en we zijn een stuk naar het noorden gereden, naar Glasgow. Dit was een erg mooie weg en de dag in Glasgow was erg gezellig. Mijn dagelijkse geocache heb ik in het park bij het nationale museum gedaan, want de ‘longest streak’, het aantal aansluitende dagen waarop elke dag een cache gevonden is, moet natuurlijk wel verbeterd worden deze reis.
Het hotel was, kort samengevat, goedkoop en apart. Het was een zogenaamd Easyhotel, van dezelfde eigenaar als Easyjet. De kamers lijken meer op een gevangeniscel, en wij hadden nog het ‘geluk’ dat we een kamer met een raam hadden. Dat raam was niet meer dan een klein bovenlichtje, en de kamer was gevuld met 2 bedden en een miniscule badkamer met een douche en een toilet. Dit alles, midden in het centrum van Glasgow kostte dan ook niet meer dan 35 pond. Het was prima voor een nachtje, maar ook niet meer dan dat. Het bier en het eten in de pub vlakbij was heerlijk en de avond werd erg lang.
De terugweg naar Cairnryan ging over de kustweg en bestond uit het ene na het andere fantastische vergezicht. Onderweg heb ik tevergeefs nog geprobeerd om mijn ticket voor de boot naar Larne om te boeken naar de ochtend, dezelfde overtocht als Falco. Ik kreeg te horen dat de boot helemaal vol zat. Eigenwijs heb ik het in Cairnryan bij de terminal zelf nog een keer geprobeerd en daar kwam de aap uit de mouw: Voetgangers en fietsers worden niet toegestaan op die specifieke overtocht. Als extra passagier van het busje van Falco was er geen enkel probleem. Voor het omboeken bij de terminal zelf moest wel het astromische bedrag van 50 pence betaald worden. Gelukkig had ik dat nog net.
Aangezien Falco sowieso al vroeg bij de teminal moest zijn hadden we een B&B geboekt, die zowat tegenover de terminal lag. De eigenaresse bleek daar nog niet te wonen, maar had het huis gekocht omdat ze volgend jaar haar gehuurde Victoriaanse boerderij uit moest vanwege een of ander ingewikkeld huurcontract. Hierdoor hadden we het huis helemaal voor onszelf.
