Dag 12
Gisteren hebben we kaartjes gekocht voor Lello’s boekenwinkel. Een kaartje kopen om een boekenwinkel in te gaan? Yup. Livraria Lello is een winkel in Art nouveau stijl en was een inspiratiebron voor J.K. Rowling, net als de tenues van de studenten alhier (zoals bij ons jasje-dasje?). Deze “mooiste boekwinkel ter wereld” kreeg zoveel bekendheid, dat ze in 2015 toegang (tegoedbon) met time slots hebben ingevoerd. We sluiten aan in de rij van 9.30 uur. Het lijkt wel of we in de Efteling staan te wachten voor een attractie. Niet veel later mogen we naar binnen, met onze rugtassen op onze buik. Marc vroeg zich nog af of mensen nog wel iets kopen als ze voor het interieur komen, maar eenmaal binnen zien we rijen voor de kassa.
De boekenwinkel is werkelijk prachtig. Ik word helemaal blij van deze bouwstijl en hoe deze is uitgevoerd in de winkel. Marc verbaast zich over de details in het interieur. We kijken onze ogen uit, maken foto’s maar na drie kwartier ontvluchten we de drukte. Grinnikend verlaten we de winkel. Wat een pracht, wat een gekkigheid. En we doen er vrolijk aan mee.
We lopen door een zonnig Porto. Porto heeft net als Lissabon en Coimbra smalle straatjes, maar ook hele brede en grote pleinen met terrassen. Porto doet veel meer open aan. We klimmen de heuvel op richting de kathedraal, Sé de Porto. Er moet nog een stempeltje gescoord worden voor op onze 11-steden… eh… stempelkaart voor Pelgrims. Net als in de andere steden die we hebben bezocht zit ook in Porto op bijna elke hoek van de straat een straatmuzikant te spelen. Zo ook voor de kathedraal. Het is een cellist dit keer. Hij speelt nummers van Snow Patrol, Radiohead, Keane, Coldplay, The cranberries, James Buckley en Lewis Capaldi. Super fijn om naar te luisteren, dus ik pak mijn schetsboek erbij en ga zitten. Eindelijk eens creatief aan de slag, ik sleep dat boek al de halve vakantie mee zonder maar tot nu toe heb ik er nog totaal geen zin in gehad. Tot nu dus. Ik ben nog wel wat roestig meer ik. Marc gaat wandelen over het plein en oefent met zijn nieuwe camera.
Na een uur vind ik het mooi geweest en ga de muzikant bedanken met muntjes en mijn tekening. We glimlachen en bedanken elkaar. Dat was leuk!
Langzaamaan lopen we weer terug naar ons appartement. Het is ondertussen weer warm geworden dus we gaan schuilen voor de warmte. Ik doe een dutje terwijl Marc zijn foto’s bewerkt en de was in de wasmachine stopt. Ik word wakker van muziek. Onze Duitse benedenburen zitten ook weer aan het zwembad met een lekkere playlist. In de keuken vind ik een lief briefje van Marc dat er een biertje voor me in de koelkast ligt. Beneden aan het zwembad tref ik Marc die een boek zit te lezen. We duiken het zwembad in als twee Engelse kinderen moe geworden zijn van het springen in het water en het zwembad verlaten. We dansen in het zwembad op de muziek.
In ons keukentje kook ik weer een maaltijd met het weinige materiaal wat er ligt. De koekenpan heeft geen zowat geen bodem meer dus sinds vanochtend weet ik dat ik prima eieren kan bakken in een gewone pan. Ook nu weer kook ik met wat we hebben. En dat gaat prima.
Na het eten gaan we op het terras zitten. Ik zit nog in bikini. Alles wat nog niet schoon was of weer vuil is zit in de wasmachine. Zo red ik het wel tot het einde van de vakantie. Ik onderwerp Marc aan een “diepte-interview” wat hem is opgevallen aan gisteren en vandaag. Ik krijg van Marc de foto’s en hij loopt naar de droger. Portugees is erg makkelijk als het apparaat hetzelfde is als thuis en je weet in welke stand je deze moet zetten. Ik typ ondertussen onze belevenissen. Morgen gaan we weer fietsen!
