We slapen aan een grote parkeerplaats, dus Marc is al om 6 uur wakker van de sneeuwschuiver die met zijn felle koplampen de hotelkamer in schijnt. Ik krijg er weer eens niks van mee en word pas ruim 1,5 uur later gewekt door Marc.
We melden ons om 9 uur bij de sneeuwscooterverhuur. Er staan nog 8 Maastrichtse vriendinnen die met ons mee gaan. Feto is onze gids vandaag. Feto is een Zweed die in de zomer bouwvakker is, of buschauffeur, maar ook sneeuwscooters heeft verkocht en een eigen bedrijf had. In de winter gaat hij met gasten op pad. Hij werkt nu sinds 7 jaar voor Bram en Bea, die hun bedrijf runnen in Finland.
We brommeren (lawaai!) eerst over een bospad, daarna langs besneeuwde meren en door dichte bossen zoals ik dat gewend ben van Finland. Onderweg wisselen we een paar keer van chauffeur. Lekker, want achterop is het een stuk kouder. Voorop heb je verwarmde hendels. Af en toe steken we een weg over en heel veel loipes. Volgens Feto zijn Finnen dol op langlaufen.
We lunchen in een hut met soep, een warme limonade en tosti’s vanaf houtvuur. Feto legt van alles uit over wonen en leven in dit gebied en over hoe je een vuurtje stookt met natuurlijke materialen. De vriendinnen roepen oh en ah en kwebbelen er flink op los. Ik ben verwend, vrees ik, want ik heb ooit een wintersurvivaltocht gedaan in Zweden: ik heb er niks nieuws van opgestoken. Tondels maken van berkenschors, aanmaakhout uit een stuk berk en dan aansteken met een vuursteen…
Na de lunch gaan we weer op pad. De zon is gaan schijnen en tegen de zon in zie ik eigenlijk niet heel veel. Maar het landschap is prachtig. Marc zit graag achterop, dus ik mag alles sturen. Met mijn wat naar adrenaline hunkerende persoonlijkheid vind ik dat geen probleem.
Bij het icevillage is een heuvel zo steil, dat ik Feto zijn scooter alle kanten op zie gaan. Ik moet goed sturen en gedoseerd gas geven om er overheen te komen. De scooter na ons lukt het minder goed. De chauffeur steekt ook nog eens haar been uit (wat je niet moet doen) en de scooter valt om op haar enkel. Au! De andere scooters worden door Feto over de heuvel gereden, die er zelf ook wel een beetje van geschrokken is. De dames klagen steen en been dat hij niet over die heuvel had moeten gaan. Maar ik denk dat hij pas zag wat die heuvel inhield, toen hij er bovenop zat.
We rijden verder en drinken nog ergens een kop thee. De dames sluiten Feto een beetje buiten, dus komt Feto aan ons tafeltje zitten. Het is best een aardige vent dus we kletsen over vanalles en nog wat. Na de pauze rijden we terug naar het kantoortje. Bij het parkeren word ik door Feto gecomplimenteerd over mijn stuurkunsten. De dames zeggen: “Je rijdt zeker motor”. Ehm, nee. Waarschijnlijk iets meer durf. Juist. Ik. De wonderen zijn de wereld nog niet uit!
Eenmaal terug in het hotel gaan we eerst even relaxen. Ik pak mijn toetsenbord er bij en schrijf mijn stukje van gisteren af. Marc vertrekt met de sleutel en een handdoek naar de sauna. Ik begin ook alvast met het stukje van vandaag.
Voor het gemak eten we vandaag in het hotel. Eerst zitten we naast het podium, waar de band de soundcheck start. Een flink hoempapa-gehalte, dus we vragen een ander plekje. Na het eten maakt Marc me in met een paar potjes Skip-Bo en vertrek ik zwaar teleurgesteld (geintje) terug naar de hotelkamer. Daar kijken we nog wat Noordse combinatie op tv en gaan lekker vroeg slapen. Morgen een vrije dag!
