18 februari 2022

Gisterochtend zijn we na het ontbijt vertrokken richting de hoge bergen van Frankrijk. Rond Antwerpen was het (uiteraard) een beetje druk, maar voor de rest ging de reis heel voorspoedig.

Voor die avond hadden we een hotel net buiten Dijon geboekt, om daar te overnachten en morgen uitgerust in Arvieux aan te komen.

Toen we de koffers hadden weggezet, pakten we nog een keer de auto om naar het centrum van Dijon te rijden. Best een mooi stadje, maar weinig groen en veel stenen. Het was er warm voor de tijd van het jaar.

Lopend hebben we het stadje verkend totdat het de Franse etenstijd was en de restaurantjes open gingen.

Vanmorgen waren we op tijd wakker. Voor 9 uur zaten we al in de auto. Bij Lyon konden we in de verte de bergen zien liggen. Het landschap zagen we langzaam veranderen. Onderweg werd ik 3x gebeld door een Fransoos die ik niet kon verstaan en hij geen Engels. De 4e keer belde er eentje die wel wat Engels sprak. Het was de begeleider die ons vanavond een lawine pieper en sneeuwschoenen gaat uitlenen.

Na Grenoble ging het echt omhoog. De ene haarspeldbocht na de andere, veel tunneltjes en langzaamaan zitten we hoog genoeg voor een beetje sneeuw. Onderweg halen we stokbrood en beleg en lunchen uit het vuistje. Ik kom er achter dat ik mijn Opinel zakmes (ideaal voor stokbrood) ben vergeten. Marc wil ook graag zo’n mes, dus misschien kunnen we er nog eentje in Briancon op de kop tikken.

Rond 15 uur rijden we Briancon in. Tijd voor een chauffeurs wissel, de benen strekken en wat shoppen. We lopen 3 winkels binnen maar de zakmessen gaan deze tijd van het jaar niet zo lekker dus het asssortiment is magertjes. In de laatste winkel worden we geadviseerd in een winkeltje in de oude stad te gaan kijken.

We rijden naar de parkeerplaats naast de oude stad en parkeren de auto.

De oude stad van Briançon is een vestingstad, ontworpen door Vauban. Het hoort op de Werelderfgoedlijst. Aan de rand van de vesting hebben we een mooi uitzicht over de vallei. De winkelstraat is een steil straatje met allerlei toeristische winkels. Bij Le panier des Alpes (de alpenmand?) lopen we naar binnen. Honing, vlees en andere etenswaren worden ten toon gespreid, maar geen zakmessen. Eenmaal buiten zie ik dat er naast deze winkel de niet-etenswaren winkel van Le panier des Alpes zit. Ook hier worden allerlei locale producten verkocht. Waaronder dus een enorme collectie aan Opinel messen. Geslaagd!

Blij met onze aankoop lopen we de winkel weer uit. We lopen nog een rondje door de steile straatjes en gaan weer terug naar de auto. In Briançon zijn ze wel de sneeuw vergeten te laten liggen. Om 16 uur was het er 17 graden… maar de zon schijnt, we zitten al helemaal in de vakantiestemming, het uitzicht is prachtig en ons eerste toeristische uitstapjes zit er al op.

Nog een uurtje in de auto naar Arvieux!

Als we net de auto hebben geparkeerd bij het hotel, hoor ik de deurbel gaan. We hebben een elektronische deurbel met video, niet omdat we dat nou zo handig vinden, maar omdat deze dame de deurbel niet hoort als ze in een vergadering zit. En gratis bij ons glasvezelabonnement.

Ik open de app waarmee we door de camera kunnen kijken. Die gebruik ik anders nooit, ik loop naar de deur om te zien wie er voor staat. Voorgevoel?

“Hé!”, zeg ik tegen Marc. “De buren staan buiten naar ons dak te kijken. Of de vlammen slaan er uit, maar dan zouden ze niet zo relaxed kijken, of er is iets met het dak aan de hand. Het lijkt wel te waaien”. Ik bel de buurvrouw die voor ons huis staat, maar ze neemt niet op. “Ze bellen vast wel terug als het erg is”, zeg ik tegen Marc.

We checken in en krijgen een riante kamer aangewezen. Terwijl we onze spullen neerzetten belt de overbuurman. “Niet schrikken, er is niets aan de hand. Er liggen alleen wat dakpannen op de grond.” “We hadden al verwacht dat er iemand uit de buurt zou bellen”, zei ik nog.

Ze bieden aan op zoek te gaan naar verzekeringspapieren, maar hallelujah die heb ik alleen nog digitaal. Handig, al die ingescande papieren! We laten de elektronica onder het dak weghalen en de buurvrouw gooit een vuilniszak over het beeldscherm wat onder dat stuk dak ligt, mocht het toch gaan lekken. Ik doe een melding bij de verzekeraar, probeer een klusjesman te bellen en daarna duiken we het zwembad in. We kunnen toch niets doen.

Jeetje, we zijn 1 dag weg, en nu al veel te schrijven.

Toch fijn, zulke buren!

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *