Vanuit Berlijn ben ik via de R2 terug naar de Hanzefietsroute gefietst. Dat was tot nu toe het minst mooie stuk, voornamelijk over fietspaden langs doorgaande wegen. En zowaar met een pontje waar ik twintig minuten op moest wachten. Door zo’n etappe merk ik wel hoe goed de Hanzeroute uitgezet is.

Uiteindelijk ben ik net weer op de oorspronkelijke route op een kleine camping aan een heerlijk meer gestopt en heb ik meer in het water gelegen dan dat ik aan de kant zat. De volgende dag ben ik naar Frunkfurt ad Oder gefietst. Dat was echt het keerpunt van de vakantie, vanaf daar gaat de weg toch echt weer naar het westen, naar huis. Al zijn dat nog zeker 1500 kilometer. Om dit toch even te vieren heb ik heerlijk gegeten bij een Mexicaans restaurant.

Een paar kilometer verder ben ik op een gigantische, maar bijna verlaten camping aan de Helenesee gestopt. Daar heb ik al mijn kleding (op mijn zwembroek na, die had ik aan) eens in de wasmachine gestopt. Wasmiddel heb ik niet en kon ik op de camping ook niet krijgen, maar douchegel blijkt ook aardig te werken.

Via een lange dag ben ik daarna naar Klein Goris gefietst. Het blijft apart dat ik soms een hele dag bezig ben om 70km te fietsen en dat de volgende dag 90km in een paar uur er op zitten. Het goede weer van afgelopen weken helpt daar ook niet heel erg bij, want de zandpaden zijn soms zo mul geworden dat lopen de enige optie is.

Gelukkig zijn niet alle wegen van die zandpaden, maar zijn er ook nog kilometers aan kinderkopjes, de vele niet-op-elkaar-aansluitende-betonplaatwegen, de ooit-heeft-er-asfalt-gelegenwegen en natuurlijk de beter begaanbare bospaden, redelijke klinkerwegen en soms zelfs een echte mooie gladde asfaltweg zonder gaten en hobbels.

Uiteindelijk ben ik op zaterdag op een camping in Glindow gestopt met 90km op de teller, voornamelijk omdat de camping waar ik eigenlijk wilde stoppen alleen op de kaart bestond. Toch is het zeker niet erg dat ik hier ben beland, want er werden ‘s avonds forellen op de barbecue gelegd. Die vis smaakte heerlijk.

Het is nu nog 40 kilometer naar Brandenburg, en dan is het tweede boekje van de Hanzefietsroute ook afgerond. Nog een deel te gaan, en dat is het deel waar ik de bergen in ga. Gelukkig doen de nieuwe remmen het prima.

Nee, ik ga niet opeens in een ander land fietsen zoals vorig jaar. Ik blijf gewoon de mooie Hanzefietsroute grotendeels volgen, maar deze dagen waren er weer wat etappes waar wat minder campings waren. Daarnaast had ik even wat minder zin in grotere steden. Daarom heb ik de route hier en daar wat aangepast zodat de campings wel op fietsafstand van elkaar kwamen te liggen en zodat er wat slechte paden vermeden werden.

Want slechte paden zaten er nu ook weer voldoende in. Sommige gingen nog net, soms moest ik toch echt afstappen en een stuk lopen. En af en toe heb ik me echt afgevraagd of het wel een pad was waar ik fietste, of dat ik gewoon dwars door de struiken aan het fietsen was. De eerste twee campings lagen weer aan meren, maar het weer is wat omgeslagen. In de avond werd het duidelijk kouder en bijna elke avond valt er wel regen. Veel minder zwemweer dus.

Op maandag ben ik via de beschreven route naar het mooie Tangermunde gefietst, maar vanaf daar heb ik de Elberadweg gevolgd. Dat is een mooi fietspad langs, je raadt het al, de Elbe. Alleen loopt het meestal onderlangs de dijk, waardoor je de rivier niet veel ziet. In plaats van naar Magdenburg te gaan heb ik de de beschreven inkorting gefietst en ben ik ten noorden van de stad in Jersieben gestopt.

De volgende dag ben ik naar Helmstedt gefietst, dit wel zo goed als helemaal volgende de Hanzeroute. Het eerste stuk ging langs een kanaal, maar dat zijn ze aan het verbreden waardoor de dijk waarsschijnlijk afgesloten was. Maar, het hek stond open en er stond geen enkel bord dat het fietspad niet toegankelijk was. Het laatste stuk van de dijk heb ik de fietst door een grote zandbak en door modder mogen trekken om weer op een pad te komen. De werklui stonden me aan te kijken, maar zeiden er niets van. Waarschijnlijk is wel snel iemand het hek dicht gaan doen.

In Helmstedt heb ik mijn tent opgezet op een camping die zo nog uit de DDR-tijd kan komen, waar het niet dat ik de voormalige grens net voor de stad weer overgestoken ben naar het westen. De douches waren wel gratis, er hingen wel muntautomaten maar die waren uitgeschakeld. Waarschijnlijk werken die nog op Duitse Marken.

Ook op woensdag heb ik een stuk afgesneden omdat de eerste camping maar op 10 km, en de tweede op bijna 100 km afstand lag. Daar heb ik er uiteindelijk 85 van gemaakt door een stuk over een fietspad langs een N-weg te fietsen. Volgens het boekje is dit toch geen heel mooi gebied, dus dan is het niet zo erg om het nog minder mooi te maken. Het was wel de eerste dag waarop het overdag ook echt geregend heeft, maar zeker niet zo veel als toen ik net wilde gaan koken. Het begon echt te hozen, en ik ben snel het restauren ingerend.

In dit stuk van de route beginnen ook wat echte heuvels te komen, en daarmee dus ook de lekkere afdalingen. Komende dagen worden die nog wat hoger, nu ben ik tot zo’n 300 meter gekomen. Maar eerst ga ik morgen een dagje niet fietsen, ik ga een pauzedag in Hameln nemen.

Deze etappe is duidelijk de zwaarste van de tocht. Er moet veel geklommen worden, ook al komt de route nooit echt hoog. 650 meter is het hoogste punt, maar het gaat steeds op en neer waardoor er toch constant geklommen moet worden. Daarnaast is het weer ook omgeslagen, het regent meer en het is duidelijk een stuk kouden geworden. Die temperatuur is voor het klimmen dan eigenlijk wel weer lekker.

Na de rustdag in Hameln gaat de route meteen de heuvels in. Na een kilometer of 15 wil ik een slok water nemen. Dan ontdek ik dat mijn bidons nog op de camping in Hameln staan. Inmiddels ben ik al wel bijna 2 uur aan het fietsen. Ik besluit niet om te keren en de bidons als verloren te beschouwen. In de eerste supermarkt die ik tegenkom koop ik twee flessen Evian, die ook in de bidonhouders passen. Het is wat lastiger dan de echte bidons, maar het kan ermee door.

Doordat ik aan het eind van zaterdag wat van de route afwijk om naar een camping te rijdn mis ik het hooste punt van die dag van 425 meter. Ik kom niet boven de 400 uit. Iets voor de camping liggen de Externsteine, grote zandsteenrotsen die best indrukwekkend zijn.

Op zondag ben ik via een enorm mooie route naar een camping in de buurt van Ruthen gefietst. Net nadat ik mijn tent heb opgezet begint het te hozen. Er blijkt een restaurant vlakbij de camping te liggen, dat een pannenkoekenrestaurant blijkt te zijn met Nederlandse eigenaars. Hij is piloot geweest, zei stewardes, en nu willen ze iets heel anders doen. Dat is duidelijk gelukt, en de pannenkoek smaakte heerlijk. Terug op de camping begint de zon weer te schijnen en word ik door mijn buren uitgenodigd voor een biertje. Dat worden er uiteindelijk heel wat meer dan een.

De volgende avond is ook weer zo’n regenachtige avond, terwijl het overdag heerlijk was. Ook hier was weer een restaurant, en aangezien de camping geen overdekte ruimte had en het van 17 tot ergens in de nacht regende ben ik maar een poos blijven plakken in het restaurant,

Op zondag heb ik een hotel in Koln geboekt voor woensdag tot zaterdag, maar inmiddels blijkt dat ik niet goed had opgelet of dat ook haalbaar was. Qua afstand is het geen probleem, alleen zijn die niet goed over de dagen te verdelen door het gebrek aan campings. Uiteindelijk zou ik op woensdag nog ruim 100 kilometer moeten fietsen naar het centrum van de stad. Dat is wat veel met deze heuvels, dus ik besluit om ongeveer de helft te fietsen en dan de trein te nemen. Daarvoor moet ik een stuk van de route afwijken, en er blijken twee logische stations te zijn. Echter,, na de functie ‘shaded relief’ op de GPS aangezet te hebben valt een van die stations direct af, dan moet ik nog twee steile heuvels over.

Nu, met iets meer dan 3000 kilometer op de teller ben ik in een broeierig heet maar erg gezellig Koln. Morgen ga ik denk ik lekker een dagje relaxen in de sauna, er blijkt bij de andere vestiging van het hotel een groot saunacomplex te horen en daar mag ik gratis in. Daarna zijn het nog een kilometer of 500 tot 600 naar huis.

Het was heerlijk in de sauna, en ik ben weer helemaal opgeladen voor de laatste etappes van de Hanzefietsroute. Helaas zijn dat ook de natste etappes geworden, vooral zaterdag. Toen ik opstond leek het wel of het hotel onder een waterval stond, zo hard regende het. Rond negen uur is het iets minder hard gaan regenen, maar het is alles behalve droog geworden. De hele dag heeft het gegoten, tot vijf uur. Toen werd de lucht van het een op het andere moment blauw en werd het droog. Dat was toevallig ook precies op hetzelfde moment als dat ik op de camping aankwam.

De route begon wat saai over grote akkers en langs wat drukkere wegen om uiteindelijk bij de Ruhr aan te komen die bijna tot in Nederland gevolgd werd. Meestal over een mooi fietspad vlak langs de Ruhr, maar door de vele regen stond de rivier erg hoog waardoor ik af en toe ook echt door de Ruhr moest fietsen. Veel paden stonden vol water of waren grote modderpoelen geworden. Ik ben overal gewoon dwars doorheen gefietst, vies en nat was ik toch al.

En dan precies op zo’n dag blijkt dat de remblokjes van de achterremmen volledig op waren. Eerder had ik dat niet zo gemerkt, maar door alle nattigheid was er totaal geen remkracht meer. Er zat niets anders op om in de stromende regen de blokjes te vervangen, wat natuurlijk altijd minder soepel gaat dan wanneer het droog is met een lekkere temperatuur. Maar goed, na een half uurtje kon ik nog viezer van alle modder toch weer doorfietsen – en weer remmen. Die modder was ik door de regen toch zo weer kwijt.

Uiteindelijk ben ik op een Jugendzeltplatz gestopt, waar ik om weer een beetje warm te worden twee euromunten in de douche heb gegooid. ‘s Avonds bedacht ik me dat ik helemaal niet bij een supermarkt gestopt was om eten te kopen, en ik had ook geen zin meer om naar het dorp te fietsen om nog wat te kopen. Gelukkig had ik ‘s middags al bij een kebabzaak gegeten en had ik nog 3 broodjes en 2 blikken bier bij me. Daar valt ook prima op te overleven.

Op zondag ben ik Nederland ingefietst, en viel de regen wat mee. Het heeft maar een uur of drie gegoten. Er zat wel weer een echt ‘Hanzepaadje’ in de route, dwars door een graanveld en over een heel smal (ondergelopen) bospaadje. Om het nog wat spannender te maken is lag er zelfs een boom dwars over het pad. Uiteindelijk ben ik tot Blerick, vlakbij Venlo gefietst waar ook wat andere fietsers op de camping stonden. Maandag was een vergelijkbare dag, waarop ik Brabant ben binnengefietst. Thuis komt zo steeds dichterbij. Ik ben die dag gestopt op natuurkampeerterrein De Vlagberg in St. Anthonis, waar ik de avond onder de overkapping heb doorgebracht.

De volgende dag was het zowaar de hele dag heerlijk weer. De route volgde vooral de Maas, het zonnetje scheen en ik had de wind in de rug. Helaas bestond de camping waar ik wilde stoppen niet meer, maar ongeveer 10 kilometer verderop was nog een camping, en het was nog vroeg. Dit was eigenlijk de afsluiter van de Hanzefietsroute, want ik overnachtte zo’n 2 kilometer van Zaltbommel. Om dat te vieren ben ik ‘s avonds lekker naar een eetcafe te gaan.

Woensdag was de allerlaatste dag van deze reis. Na een ontbijtje bij Bakker Bart in Zaltbommel ben ik – weer in de regen en met een harde wind tegen – naar Brakel gefietst om vanaf daar via de Oeverlandroute, de LF7, naar huis te fietsen. De laatste paar kilometer langs het Merwedekanaal scheen de zon weer en had ik de wind in de rug.

Tot zover deze fantastisch mooie route, in 2 maanden heb ik bijna 3500 kilometer gefietst door Nederland en Duitsland over mooie kleine en rustige wegen en paden door erg mooie omgevingen.