De laatste dag van de vakantie! Och hemel wat is het snel gegaan, maar voor ons gevoel zo lang weggeweest! In de auto doen we herinneringen ophalen wat we het leukst vonden. We zijn unaniem: Skye en de westkust. De weidsheid, het ruige, het desolate. We hebben plannen gesmeed voor volgende vakanties en ook voor de vakantie deze zomer naar Zweden.
Maar eerst nog even de boot halen. Na het ontbijt doen we nog één keer de routine rond de maaltijden: Marc wast af en ondertussen kuis ik de bus met een doekje en een stoffer. Dit zijn de momenten van de dag die we voor onszelf hebben, want verder moet je elkaar in zo’n bus heel leuk vinden . Als Marc terug komt hoeft alleen de vaat nog opgeruimd en het dak naar beneden.
We rijden langs Edinburgh en via de kust terug naar Newcastle. Het is behoorlijk druk onderweg maar gelukkig hebben we ruim de tijd. De weg is vergeleken bij de afgelopen dagen behoorlijk saai. De vakantie is nu echt voorbij. Behalve dat we morgen nog een dag thuis hebben en daarna weer aan het werk gaan. Werk? Oja dat deed ik. Maar wat doe ik dan de hele dag? Het is nog ver weg voor me.
Het geschommel op de boot maken me weer slaperig dus ik lig er vroeg in en ben ook weer vroeg wakker. Ik luister naar de ontwakende geluiden van de mensen in de cabines naast ons. Ondertussen schrijf ik en merk ik dat in het bed boven mij ook iemand wakker wordt.
We gaan naar de bistro, nemen een cappuccino en genieten van het uitzicht over zee en het pittoreske windmolenpark. Over een half uur meren we aan. Bijna thuis! Dank voor het meelezen!
