De dag begint met regen. De keuze van vandaag is: biken of hiken. Op Penny na gaat iedereen biken, maar een tocht over de snelweg puur downhill. Freek, Matt en ik vinden dat te simpel en besluiten een echte mountainbike trail te gaan doen. Dat is een tocht van 23 kilometer voor beginners tot gevorderden. Het eerste stuk begint heel zwaar met een heel steil en met veel stenen bezaaid uphill stuk. Is dit voor beginners?!

Als snel blijkt dat het zeker de moeite wel waard is geweest, want de tocht is schitterend en de downhill stukken zijn geweldig. Na zo'n anderhalf uur, komen we opeens de bus met de anderen tegen. Die blijken eerst naar een canyon en een waterval gelopen te zijn en moeten nog beginnen met fietsen. Wij besluiten ook even naar de Canyon te gaan, waarna we track nummer 7 weer vervolgen. Omdat de track over voetgangers gebied met trappen loopt, besluiten we de tocht te vervolgen met 7H die verder weer op 7 uitkomt. Dit blijkt een geweldig stuk te zijn, met enorm steile downhill stukken en hele smalle trails net langs de bergwand.

De tocht vervolgt vervolgens langs de Bow rivier terwijl het enorm begint te gieten. Zeiknat komen we na ruim twee uur weer bij het dorp aan, waar we in de stromende regen ruim een kwartier voor de spoorweg overgang staan te wachten, terwijl er tergend langzaam een enorm lange trein voorbij komt. Terug in Jasper klaart het weer op, halen we wat te drinken bij het tankstation en eten we ons brood in het park op. Terug op de camping neem ik een lekker lange douche.

We gaan weg uit Jasper en laten voor de rest van de vakantie de Rockies achter ons. Nog net voordat de regen losbarst hebben we onze tenten ingepakt en zitten we in de bus. We gaan naar Clearwater waar we op het Clearwater Lake, Canada's schoonste meer, gaan kanoën.

We ontmoeten bij een supermarkt Jeff, die onze gids voor de komende twee dagen is. Bij het meer aangekomen moeten we allemaal toegeven dat de naam niet fout gekozen is; wat is dat meer schoon en mooi!

We laden al onze spullen voor 's nachts in de kano's en stappen zelf in. Ik deel een kano met Rebecca. We varen ongeveer 2 tot 3 uur tot we op Stellers Bay aankomen, een campground die alleen per water bereikt kan worden en waar we helemaal alleen zijn. Daar zetten we onze tenten op en gaan we een maaltijdsoep koken; de kookgroep waar ik in zit is weer aan de beurt. De soep dopen we tot Clearwatersoup, aangezien het gemaakt is van het water uit het meer, dat zonder bewerking drinkbaar is.

's Avonds hangen we nog wat om het kampvuur en gaan we slapen.
Later zijn een aantal nog zo gek om een Stuntman te nemen: eerst zout opsnuiven, dan een sinaasappel in je ogen uitknijpen en vervolgens een glas Tequila in één keer achterover te slaan. Ik doe niet mee. Voor morgen hoeft er geen wekker gezet te worden.

We staan lekker laat, ongeveer negen uur, op en nemen een ontbijt van scrambled eggs, gebakken bacon en pannenkoeken. Daarna gaan we lekker relaxen op het kiezelstrandje bij het Campground. Ik ga wat kajakken en zwemmen. Daarna kanoën we met wat mensen nog even naar een punt iets verderop. Als lunch nemen we de soep die gisterenavond is overgebleven en wat sandwiches. Daarna breken we de tenten op en kanoën we terug naar het beginpunt van gisteren. Het is wat zwaarder dan gisteren, want er staat wat tegenwind.

Na de bus geladen te hebben rijden we zo'n half uur naar Buffalo Ranch waar we zullen overnachten. Onderweg stoppen we nog even bij de Helmckens Fall, een waterval van 137meter hoog. Op de ranch gaan we buffalo burgers eten, maar eerst gaan we nog even wat boodschappen doen. Onderweg zie ik de eerste keer een bruine beer van dichtbij, nog geen twee meter van de auto vandaan. Helaas is iedereen net te laat om een goede foto te maken, maar het was de eerste beer van heel dichtbij! Het was weer een schitterende en voor de verandering rustige dag.

's Ochtends ga ik knikkeren voor gevorderden: golfen. Poeh, dat is lastiger dan ik dacht, vooral om de bal te raken maar zeker ook om het met een beetje snelheid de juiste kant op te spelen. Toch is het wel een leuk spelletje, ik heb wel tientallen kikkers bewusteloos geslagen. Er waren heel veel kleine jonge kikkertjes op de greens. Ik heb zelfs een hole-in-ten kunnen slaan op een par three.

Daarna zijn we naar Cache Creek gereden. Wouw, wat is dat een mooie camping, met familie Flodder en Hells angels als buren, op het asfalt tussen de campers en de snelweg op zo'n tien meter afstand van de tenten. Er wordt gepaintballed, waar ik niet aan mee kan doen omdat er op onvlak terrein gerend en gesprongen moet worden. Samen met de anderen die niet meedoen, nemen we een duik in het zwembad dat deze camping wel heeft.

Na het ontbijt vertrekken we naar Whistler, een wintersportoord. Er zijn daar meerdere activiteiten mogelijk, waaronder ziplinen (tokkelen), ATB'en, een toeristische vlucht maken en een tocht op een quad. Ik wil het laatste gaan doen. Echter, of ik of het apparaat heeft een afwijking naar rechts, volgens mij echt het apparaat. Hierdoor moet ik al na vijf à tien minuten stoppen. Ik word teruggebracht naar de stad waar ik mijn geld terugkrijg.

Na zo'n uurtje waarin ik uit mijn hoofd het verslag op internet bij werk (ik was het schrift weer eens vergeten) ontmoet ik anderen van de groep. We lopen wat door het centrum en gaan dan terug naar camping om Couscous te maken. Na een douche en een heerlijke kop koffie uit de bar van de camping – in tegenstelling tot de Amerikanen kunnen ze in Canada blijkbaar wel koffie zetten – gaan we met taxi's naar Whistler om uit te gaan. Rond half twee zijn we terug op de camping om te gaan slapen. Morgen gaan we naar Vancouver.

's Ochtends pakken we de tenten weer in en sjouwen we alles terug naar de bus. Die kon niet bij de tenten staan op deze camping. We vertrekken naar Vancouver waar we twee nachten zullen blijven. Onderweg halen we nog boodschappen en stoppen we bij de Shannon Falls, weer een heel mooie waterval.

In Vancouver aangekomen checken we in op het Burnaby Caribou RV & Tent Resort en krijgen we een rondleiding in de stad. Na wat rondgelopen te hebben gaan we eten in Steamworks Brewing Company, een gezellig restaurant waar ze zelf hun bier brouwen. Na een potje poolen nemen we de Skytrain (een sneltram achtige trein) terug naar de camping, die we na een poosje zoeken ondanks de onvolledige kaart kunnen vinden.

We staan op tussen de spelende kinderen: we hebben een plek op het speelveld toegewezen gekregen. Het is wel een mooie plek, we hebben zelfs een oven en een aanrecht met spoelbakken. Na de dag besproken te hebben gaan we Vancouver in, waar Wouter en ik fietsen huren.

We gaan eerst Stanley Park rondfietsen, wat 405 hectare groot is. Het park ligt aan de Pacific. Daarna fietsen we via het Dome door de stad en bezoeken we het Harbour Centre, met een uitkijktoren waar je over een groot stuk van de stad kunt uitkijken. Zeker met dit weer, want het is weer helemaal onbewolkt en warm. We gaan nog even naar het park en leveren dan de fietsen weer in, de meeting time was namelijk zes uur 's avonds.

We gaan zeilen! We lopen naar de haven, waar we onze spullen op een trimaran laden. Dan vertrekken we zonder zeilen, in verband met te weinig wind, voor een heel ontspannen avond op het water. We hebben een mooie skyline en fantastische schemering gezien, maar het was vooral heel geweldig en relaxed! Helaas is de tocht na zo'n vier tot vijf uur voorbij en gaan we terug naar het vasteland. We rijden terug naar de camping waar ik of dubbel zie, of er is nog een trekgroep bijgekomen op het speelveld. Hoe dan ook: tot morgen!

We vertrekken uit Vancouver om naar Tofino op Vancouver Island te gaan. Het is een lange dag reizen, eerst een krap uurtje naar de veerpont, die zo'n anderhalf uur onderweg is naar het eiland, dat 450 kilometer lang is. Daar aangekomen halen we voor de verandering weer eens boodschappen, maar niet voordat we eerst in een park zijn gaan lunchen. Jippie! Er staat een frietkraam in het park, waardoor de lunch voor een hoop mensen uit friet gaat bestaan.

Daarna rijden we naar Tofino. Onderweg springen David, Matt en Mark nog van een klif in het water. De camping Bella Pacifica ligt midden in het regenwoud en direct aan de oceaan. Dit is tot nu toe de mooist gelegen camping. Na de was gedaan te hebben, waardoor het weer fris rook en alle vlekken er nog inzaten, eten we een biefstuk met gepofte aardappels. We besluiten de avond aan het kampvuur.

Er beginnen al mensen af te tellen: "nog maar drie nachten", maar daar wil ik nog helemaal niet aan denken. Er zijn nog zoveel leuke dingen te doen! Zoals vandaag: eerst zijn we gaan Whalewatchen, waarna we naar de Hotsprings Cone zijn gegaan en tenslotte hebben we nog aan de oceaan gelegen.

Zoals gezegd, beginnen we met Whalewatching. We kleden ons warm aan, zelfs met mutsen en handschoenen, want het is erg koud op de oceaan. We varen met een soort raft, waarin ik voorin zit, waar je de grootste klappen krijgt. Het is geweldig. We zien eerst zeeleeuwen en daarna zien we echt walvissen, een moeder en haar kalf! Op de foto zal het echter bijna niet te zien zijn. Op de heenweg zien we verder niet veel.

We meren aan in het Maquinna Provincial Marine Park, waar we een twee kilometer lange hike over houten planken door het regenwoud, naar de hotsprings doen. Deze blijken nog wel helemaal natuurlijk te zijn, direct uit de bergen en via verschillende poeltjes in de oceaan uitmondend, waardoor elk poeltje iets koeler is dan het voorgaande. Na een verwarmende duik en een lunch, gaan we terug naar de boot.

Op de terugweg zien we orka's, wel drie! Het zijn de eerste die de gids dit seizoen heeft gezien. Tenslotte gaan we met de bus naar het Schooner Trail, dat we aflopen naar de oceaan. Daar brengen we nog een paar uurtjes door, waarna alweer een geweldig dag teneinde is.

Voordat we morgen naar Victoria gaan hebben we vandaag nog een, zoals het op de tripplanner staat, open dag. We besluiten het rustig aan te doen, met wat korte wandelingen en we gaan nog even naar zee. Hierbij stoppen we ook even in het MacMillan Provincial Park Cathedral Grove, een park met reusachtige bomen, waarvan sommige ouder zijn dan 800 jaar. Na een uurtje ze bekeken te hebben gaan we door naar de camping Living Forest Oceanside. Dit wordt de laatste kampeernacht van deze vakantie, morgen overnachten we in een hostel.

Helaas is door de gemeente bepaald, dat kampvuren verboden zijn in verband met de droogte. Nog voor het eten, een left-over pasta gamba maaltijd, gaan we naar Nanaimo Bungy Zone, waar een aantal mensen willen gaan bungyjumpen. Mijn bedoeling is om er heen te gaan om alleen te kijken, maar ik heb het toch gedaan: want samen met Lisa besluit ik de "Ultimate Swing" te doen. Dat is aan een ijzeren kabel met een gigantische snelheid naar beneden vallen, waarna je achterwaarts terug gaat en verder schommelt. Het is met één woord fantastisch!
Dit was zeker de final kick voor deze vakantie.